EVP
EVP kan worden gezien als een methode om te communiceren met geesten (entiteiten). Net zoals bij het ouijabord stelt men een vraag en wacht men op het antwoord. EVP is echter een elektronische methode. Men gebruikt namelijk een voice recorder of een computer om de stemmen van overledenen op te nemen.
Wanneer men thuis bandstemmen probeert op te nemen, dan biedt men meestal een achtergrondgeluid aan met behulp van een radio of televisie. Er wordt gezegd dat de entiteiten deze achtergrondruis als klankkast gebruiken om stemmen te vormen. Wanneer men een locatie bezoekt waarvan wordt gezegd dat het daar spookt, dan neemt men meestal de geluiden op zonder achtergrondruis.
Geschiedenis van EVP
Eind negentiende en begin twintigste eeuw was Thomas Edison bezig met het ontwikkelen van een apparaat waarmee men met overledenen kan communiceren. Het apparaat was echter niet echt een succes. Het was voornamelijk de Zweed Friedrich Jürgenson die ervoor zorgde dat het bandstemmenfenomeen wereldwijde aandacht kreeg. In juni 1959 nam Friedrich Jürgenson de geluiden op van vogels. In deze opnamen ontdekte Friedrich Jürgenson de stemmen van overleden dierbaren. In 1964 heeft Friedrich Jürgenson een boek gepubliceerd over EVP. Dit boek heet "Voices from Space" en is ook in het Nederlands te lezen als "Gesprek met de doden". Naar aanleiding van dit boek begon men zich over de hele wereld bezig te houden met EVP. In Nederland verwierf de bandstemopnemer Branton de Geus nationale bekendheid met zijn boek "Bandstemmen... en zij leven verder zonder lichaam".
Manieren om EVP op te nemen
Er zijn verschillende manieren om EVP op te nemen. Er is bij alle onderstaande methoden sprake van een achtergrondgeluid en een apparaat om de opname te maken. Men stelt rustig de vragen en men wacht vervolgens na iedere vraag ongeveer tien seconden, zodat de entiteiten een antwoord kunnen geven.
Schraaldraaimethode
De schraaldraaimethode wordt door de meeste mensen gebruikt om bandstemmen op te nemen. Men blijft aan de zenderknop draaien terwijl men vragen stelt aan de overledene. Na iedere vraag krijgt de overledene ongeveer tien seconden om te antwoorden. De mengelmoes van woorden die ontstaat door het draaien aan de zenderknop, wordt door de entiteiten gebruikt als klankkast.
Conservenmethode
Een andere veelgebruikte methode voor het opnemen van EVP is de conservenmethode. Men hoeft hierbij niet de hele tijd aan de zenderknop te blijven draaien, omdat men voor de achtergrondruis gebruik maakt van twee radio's (of een radio en een televisie, of twee televisies). Het is de bedoeling dat op beide radio's een vreemde taal te horen is. Met de mengelmoes aan geluid die zo ontstaat, kunnen de entiteiten stemmen vormen.
Jürgenson frequentie
De Jürgenson frequentie (1485,0 kHz) is benoemd naar Friedrich Jürgenson. Volgens bandstemopnemers is op deze frequentie een golvende ruis te horen, die perfect is als achtergrondgeluid voor het opnemen van bandstemmen. Steeds vaker wordt op deze frequentie echter radio uitgezonden. Men zal de golvende ruis dan moeten zoeken tussen de 1200 en 1500 kHz.
EVP in films
Over EVP kwam in 2005 een film uit. Deze film heet White Noise. In deze film raakt een vrouw vermist. Zij probeert via de radio en televisie contact op te nemen met haar man.
EVP en sceptici
Volgens sceptici is het herkennen van stemmen in de opnamen een vorm van pareidolie. Bij dit psychologische effect creëren onze eigen hersenen herkenbare patronen in ruis. Dit is vergelijkbaar met het zien van gezichten in de maan of in wolken.